Η παλαιότερη γνωστή χρήση ξυδιού, χρονολογείται περίπου πριν από 10.000 χρόνια, ενώ το αρωματικό ξύδι φαίνεται πως παράγεται και να πωλείται ως εμπορικό προϊόν εδώ και περίπου 5.000 χρόνια είναι το πιο δημοφιλές από τα αρτύματα που χρησιμοποιούνται στην γαστρονομία . Αναφορές για τη χρήση ξυδιού έχουμε από τους Βαβυλώνιους, του Αιγύπτιους, τον Ιπποκράτη, τους Κινέζους μέχρι και σήμερα. Οι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν ευρύτατα στη μαγειρική και φαίνεται να είναι οι πρώτοι που διέκριναν διαφορές στην ποιότητα σύμφωνα με τον τόπο προέλευσης.

Η λέξη «Ξίδι» ή «Ξύδι» βγαίνει από το οξίδιον υποκοριστικό της λέξης όξος. Αποτελεί ένα όξινο υγρό που προέρχεται από τη ζύμωση της αιθανόλης του κρασιού σε αιθανικό οξύ, χωρίς την προσθήκη ζάχαρης και με τη βοήθεια κάποιων χρήσιμων βακτηρίων.

Η χρήση του ξυδιού για θεραπευτικούς λόγους είναι γνωστή από παλιά καθώς έχει αντιμικροβιακή, αντιοξειδωτική και αντιυπερτασική δράση.

Βοηθά επίσης στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας ,την οστεοπόρωση (αυξάνει την απορρόφηση ασβεστίου),τα επίπεδα σιδήρου (αυξάνει την απορρόφηση του μη αιμικού σιδήρου) κ τη λειτουργία του εγκεφάλου.